Najbardziej typowym objawem zapowietrzonej instalacji centralnego ogrzewania w domu są zimne grzejniki oraz głośna praca tejże instalacji. Kolejny efekt uboczny zapowietrzenia to korozja metalowych elementów instalacji w kaloryferach. A dlaczego w ogóle kaloryfery się zapowietrzają? Podstawowa przyczyna tego zjawiska to nieprawidłowe napełnianie grzejnika wodą, kiedy to powietrze dostaje się wraz z nią do instalacji. A im zimniejsza ta woda i im wyższe jej ciśnienie, tym większe prawdopodobieństwo, że wraz z nią wpuścimy do instalacji powietrze. Zatem aby w instalacji napełnionej wodą było jak najmniej powietrza dostającego się z sieci wodociągowej, napełniać kaloryfery trzeba bardzo wolno, jednocześnie odpowietrzając grzejniki, rozdzielacze, a także najwyższe punkty instalacji. Im rozleglejsza i bardziej rozgałęziona jest instalacja, tym wolniej powinno się ją napełniać, co w praktyce oznacza, że napełnianie jednej kondygnacji powinno trwać około godziny, a w bardziej rozbudowanych systemach, na przykład łączących w jednej instalacji ogrzewanie podłogowe i grzejniki płytowe jeszcze dłużej. Dotyczy to zarówno pierwszego napełniania nowo wybudowanej instalacji, jak i każdego następnego po jej opróżnieniu w razie np. remontu, jak również uzupełniania ubytków wody spowodowanych przeciekami w instalacji, odpowietrzaniem grzejników czy czyszczeniem filtrów.
elektroda.pl
Jeśli już nasza instalacja uległa zapowietrzeniu i nie obejdzie się bez spuszczenia z niej przynajmniej części krążącej wody, wówczas lepiej nie usuwać całości, tylko za pomocą odwodnień w najniższych punktach instalacji oraz przy rozdzielaczach i grzejnikach opróżnić pojedynczy pion lub pętlę, a wodę zebraną z uszkodzonego miejsca warto zebrać do naczynia i po usunięciu usterki ponownie wlać do instalacji przez najwyżej położony grzejnik. Taka woda jest już uzdatniona, a więc lepsza niż kolejna porcja świeżej, bogatej w tlen wody wodociągowej. Warto też pamiętać, że niedopuszczalne jest podłączenie na stałe do instalacji grzewczej instalacji wody uzupełniającej.
Przy grzejnikach znajdują się ręczne odpowietrzniki, które otwiera się specjalnym kluczem lub śrubokrętem. Jeżeli grzejnik jest faktycznie zapowietrzony, wówczas w pierwszej kolejności wydobędzie się z niego powietrze, a potem może się wydostać na zewnątrz trochę wody, zwykle zanieczyszczonej i pod ciśnieniem – to moment aby zakręcić odpowietrznik. Natomiast jeśli grzejnik nie jest zapowietrzony, od razu wycieknie z niego woda.
Grzejniki ulegają zapowietrzeniu także ze względu na nieszczelność materiałów. Niektóre rury z tworzywa sztucznego z powodzeniem stosowane w instalacjach sanitarnych, nie spełniają kryteriów stawianym rurom do instalacji centralnego ogrzewania, ponieważ mogą przepuszczać tlen. Powinny posiadać powłokę antydyfuzyjną zapobiegającą przedostawaniu się powietrza z otoczenia przez ścianki rury do wody instalacyjnej. Wszystkie rury dopuszczone do stosowania w instalacjach grzewczych muszą mieć taką barierę, którą najczęściej stanowi wkładka aluminiowa wewnątrz rury z tworzywa lub specjalny rodzaj żywicy wprowadzony w jej strukturę. Warto jednak pamiętać, że żywica traci swoje właściwości w temperaturze powyżej siedemdziesięciu stopni Celsjusza.
Przyczyną zapowietrzania się instalacji są też często problemy z utrzymaniem odpowiedniego ciśnienia, spowodowane na przykład błędnym doborem urządzeń lub ich nie najlepszą jakością. Instalacje w systemie zamkniętym powinny stale pracować w warunkach nadciśnienia, co chroni je przed zasysaniem powietrza z zewnątrz. Kiedy może w instalacji powstać podciśnienie? Jeśli nasze naczynie wzbiorcze ma zbyt małą pojemność lub jest nieprawidłowo zlokalizowane, gdy ciśnienie wstępne ma nieodpowiednią wartość albo powietrza w wyniku dyfuzji przenika przez membranę w naczyniu przeponowym. Podobny efekt daje za niska wartość ciśnienia napełniania oraz źle dobrany zawór bezpieczeństwa. W instalacji zamkniętej z przeponowym naczyniem wzbiorczym, ciśnienie powinno wynosić 1-1,5 bara
